روزنامه اطلاعات
افزایش آسیب های اجتماعی همه را نگران کرده است
روزنامه اطلاعات یکی از تیترهای صفحه اول شماره سه شنبه خود را به صحبت های معاون اول رئیس جمهوری در شورای عالی رفاه اختصاص داده و نوشته است: «معاون اول رئیس جمهوری در جلسه شورای عالی رفاه و تامین اجتماعی از آسیب های اجتماعی به عنوان موضوعی نگران کننده یاد کرد و گفت: دولت به طور جدی خود را مکلف می داند که در این زمینه ورود کند و با آسیب شناسی و پیشگیری، برای حل آسیب ها و معضلات اجتماعی برنامه ریزی های لازم را انجام دهد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دولت ، دکتر اسحاق جهانگیری اظهار داشت: آسیب های مختلف اجتماعی نظیر اعتیاد، طلاق و وجود کودکان خیابانی، تمامی مسئولان نظام را نگران کرده است و مقام معظم رهبری در جلساتی با سران قوای سه گانه، بر لزوم ریشه یابی و برنامه ریزی برای برطرف کردن آسیب ها و معضلات اجتماعی تاکید کرده اند.
جهانگیری افزود: بر اساس برنامه ریزی های صورت گرفته، برگزاری جلسات شورای اجتماعی وزارت کشور در سطحی بالاتر و به ریاست رئیس قوه مجریه برگزار می شود تا تصمیمات و سیاستگذاری های این شورا از پشتوانه و توانایی بالاتری برای مقابله با آسیب های اجتماعی برخوردار باشد.
وی ادامه داد: همچنین قرار است برخی افراد و صاحبنظران مرتبط با مسائل و آسیب های اجتماعی در جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی حضور پیدا کنند تا معضلات و آسیب های اجتماعی در جلسات این شورا هم مورد بررسی قرار گیرد و راهکارها و تصمیمات مقتضی اتخاذ شود.
معاون اول رئیس جمهوری با بیان این که آسیب های اجتماعی واقعیتی است که با آن روبرو هستیم، برلزوم ریشه یابی و شناسایی ضعف ها در این زمینه تاکید کرد و گفت: باید با روش ها و مطالعات اجتماعی دقیق و علمی، عوامل موثر در پیدایش و افزایش آسیب های اجتماعی را شناسایی و با آنها مقابله کنیم.
جهانگیری همچنین با تاکید بر اهمیت توجه به پیشگیری برای مقابله با آسیب های اجتماعی، تصریح کرد: خوشبختانه شورای عالی رفاه و تامین اجتماعی اهمیت و اولویت مقوله پیشگیری را به خوبی درک کرده و در حال برنامه ریزی برای حمایت از قشرهای جامعه از دوران کودکی است تا بتوان با آسیب های اجتماعی در وهله نخست از طریق پیشگیری مقابله کرد.
معاون اول رئیس جمهوری با یادآوری این که کشور از ظرفیت ها و توانمندی های خوبی برای مقابله با آسیب‌های اجتماعی برخوردار است، خاطرنشان کرد: برای مقابله با این گونه مسائل، نهادهای حمایتی، اجتماعی و مدنی متعددی در کشور وجود دارند ضمن آن که مردم کشور هم همواره نشان داده اند که اگر مسائل و مشکلات به خوبی برای آنان تبیین و تشریح شود، مشارکت سازنده ای در حل مشکلات کشور خواهند داشت.
وی ادامه داد: دستگاه های اجرایی هم هر کدام از توانمندی و ظرفیت های بالایی برای پیشگیری و مقابله با آسیب های اجتماعی برخوردارند که اگر تمامی این ظرفیت ها با یکدیگر هم افزایی و همکاری داشته باشند، قادر خواهیم بود بخش زیادی از آسیب های اجتماعی را در یک دوره زمانی مشخص از میان ببریم.
معاون اول رئیس جمهوری از سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور خواست در تدوین برنامه ششم توسعه به موضوع آسیب های اجتماعی به عنوان یک موضوع پر اهمیت توجه کند و تدابیر لازم را برای برخورد با این پدیده باندیشد.
جهانگیری همچنین با تاکید بر لزوم فقر‌زدایی در کشور به عنوان یکی از آسیب های اجتماعی، افزود: برای کشوری که این همه استعداد و ظرفیت در اختیار دارد زیبنده نیست که برخی آحاد جامعه با مسائل اقتصادی و فقر مواجه باشند و باید تلاش کنیم با برنامه ریزی های دقیق شاهد کاهش جمعیت زیرخط فقر کشور در سال های آینده باشیم.»
روزنامه کیهان
مرفهین بی درد در صف گدایی اعتبار از دانشجویان
روزنامه کیهان در آنچه که به عنوان گزارش خبری تحلیلی به چاپ رسانده به انتخاب برخی افراد به عنوان سخنرانان مراسم های روز دانشجو انتقاد کرده و آورده است: «دیروز هم بسیاری از دانشگاه های کشور به آرایشگاهی برای بزک آمریکا تبدیل شده بود و تعدادی از مدعیان اصلاحات و عوامل فتنه آمریکایی-اسرائیلی 88 با بهره گیری از غفلت جمعی از دانشجویان کم اطلاع از هویت واقعی این جماعت و حمایت غیر قابل توجیه وزارت علوم با حضور در دانشگاه ها، عقده های فروخورده خود از انقلاب را بیرون ریختند و در جاده یک طرفه ای که در آن از حضور دانشجویان مومن و متعهد با لطایف الحیل جلوگیری شده بود، علیه سنگرهای مقاومت و آن دسته از خاکریزهای نظام که مانع نفوذ پادوهای کاسه لیس غرب به مراکز تصمیم ساز و تصمیم گیر هستند، تاختند.
برخی از مدعیان اصلاحات که پرونده های فساد اقتصادی آنان هنوز مفتوح است، در جمع دانشجویان بی خبر از کارنامه سیاه و آلوده این افراد، از ضرورت مقابله با فساد اقتصادی سخن گفته و تعداد اندکی که از قبل اجیر شده و در جلسات سخنرانی آنها به کار گرفته شده بودند، با کف و سوت و هورا، اجازه کمترین پرسش درباره هویت واقعی سخنرانان را ندادند.
یکی از سخنرانان که خانه ای چند طبقه و قصرمانند در معروفترین منطقه اعیان نشین شمیران دارد، برای برخی از دانشجویان که کم اطلاعی آنان از این گونه مسائل طبیعی است، از ضرورت رسیدگی به معیشت مردم سخن گفت و به هیچکس اجازه این پرسش داده نشد که آقای فلانی! حضرتعالی که چندین سال قبل با یک خودروی زهوار دررفته به تهران آمده بودی، اینهمه ثروت را از کجا آورده ای؟
محمد رضا خاتمی، دبیر کل اسبق حزب فتنه گر مشارکت که حزب متبوع وی از سوی نتانیاهو مدال «بزرگترین سرمایه اسرائیل در ایران!» گرفته بود، از ضرورت پویایی جنبش دانشجویی سخن گفت و توضیح نداد که چرا هم حزبی او بعد از ناکامی در سوء استفاده از دانشجویان در دوران اصلاحات با صراحت گفته بود «جنبش دانشجویی حرف مفت است» و یا، چرا با آن همه شعارهای غلیظ و پر سروصدا درباره «دانستن حق مردم است»، به هیچ یک از دانشجویان اجازه داده نشد که از رانت خواری‌های کلان دوستان هم حزبی ایشان سؤال کنند؟!
دانشگاه شهید چمران اهواز روز گذشته میزبان جهانبخش خانجانی بود.
خانجانی در سال 88 با شرکت در جلسات فتنه گران و راه اندازی سایت خردادنو و انتشار اخبار و اعلامیه های جعلی و برنامه ریزی شده در تنور تقلب می دمید و مردم را به اغتشاش و آشوب دعوت می کرد و به حبس محکوم شد.
در این مراسم افراد منتسب به جریان فتنه آمریکایی- اسرائیلی 88 با حمله ور شدن به دانشجویان شروع به برخورد فیزیکی کردند که در پی این رفتار وحشیانه مدعیان آزادی بیان، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه به بیمارستان منتقل و بستری شد.
غلامحسین کرباسچی در دانشگاه امیرکبیر گفت: در حال حاضر با توجه به آمار سال 93 که آمار جدیدی نیز هست جمهوری اسلامی ایران در بین 90 کشور جهان در ردیف دوم از نظر فلاکت قرار دارد و این به آن معناست که مجموعه تورم و رکود، فلاکت را برای یک جامعه به بار می آورد.
وی ادامه داد: از بین 177 کشور دنیا ما ردیف 144 در فساد اداری قرار داریم و برای کشوری که مذهبی است آمار وحشتناکی است.
کرباسچی توضیح نداد رکود ویرانگر کنونی از کره مریخ آمده است؟ یا دستپخت حضور ایشان و دوستان هم حزبی دیگر او در دولت یازدهم است؟! و این سوال درباره تورم 50 درصدی دولت سازندگی که آقای کرباسچی از مسئولان ارشد و مشاوران اقتصادی آن بود را نیز بی پاسخ گذاشت. ضمن آن که درباره پرونده فساد اقتصادی و اداری دوران شهرداری خود که پرونده آن هنوز مفتوح است هم سکوت کرد و نیز توضیح نداد که فقر محرومان با ثروت اندوزی نوکیسه های قبلی و مرفهین بی درد کنونی چه نسبتی دارد؟
رسول منتجب نیا در دانشگاه مفید قم مدعی شد: براندازان واقعی کسانی هستند که جلسات را برهم می زنند. باید به قانون احترام گذاشت، همه در برابر قانون یکسان هستند. آقای منتجب نیا نگفت و البته این نکته را به مصلحت خود نمی دانست که چرا حزب متبوع وی در جریان فتنه آمریکایی- اسرائیلی 88 آشکارا نقش ستون پنجم مثلث آمریکا، اسرائیل و انگلیس را برعهده داشت و تاکنون قادر نبوده است هیچ یک از اسناد آن خیانت بزرگ را نفی و انکار کند.
گفتنی است علی رغم صدور مجوز برای فتنه گران و مفسدان و مرفهین بی درد، برخی از دانشگاه ها از برگزاری مراسم 16 آذر بسیج دانشجویی ممانعت کردند از جمله، دانشگاه آزاد بابل با وجود مصوبه شورای فرهنگی دانشگاه درخصوص برگزاری کرسی آزاداندیشی، با این برنامه که موضوع آن «چرا مرگ بر آمریکا» بود، مخالفت کرد. دانشگاه آزاد چالوس نیز در اقدامی مشابه برنامه کرسی آزاداندیشی بسیج دانشجویی این دانشگاه را لغو کرد.
گفتنی است شماری از نیروهای متعهد و کارآزموده نیز روز گذشته در مراسم 16 آذر برخی دانشگاه های کشور حاضر شده و به ایراد سخنرانی پرداختند که گزارش آنها در روزهای آینده منتشر خواهد شد.»
روزنامه جمهوری اسلامی
حوادث تروریستی غرب و بحران پناهجویان
روزنامه جمهوری اسلامی در تحلیلی از فضای سیاسی دنیا با تیتر «حوادث تروریستی غرب و بحران پناهجویان» نوشته است: «حوادث تروریستی در اروپا و آمریکا و تبلیغات گسترده ای که پیرامون این حوادث غیرمنتظره صورت گرفته، بحران پناهجویان را در محاق کامل قرار داده است.
در پرتو حوادث اخیر، تمرکز تبلیغات بر روی مسائلی است که تدریجاً زمینه های سیاسی – تبلیغاتی به سمت و سوی مقابله با پناهجویان و حتی باز گرداندن آنها به کشورهای مبدا مطرح است.
برخی کشورهای اروپائی از جمله مجارستان، مقدونیه، صربستان و یونان سرگرم تشدید اقدامات امنیتی و بازدارنده در مرزها هستند که به موازات آن با نصب سیم خاردار و موانع بازدارنده از جمله دیوارهای بتونی و حفاظ های مرزی از ورود یا عبور مهاجرین جلوگیری به عمل آید. به طور همزمان تبلیغات سیاسی برای تشدید قوانین مهاجرت و مقابله با ورود مهاجرین جدید به اوج خود رسیده و گروه های سیاسی – رقیب، وارد نوعی مسابقه برای ارائه توصیه های ضدمهاجرتی شده اند که معیارهای سخت گیرانه تری را به عنوان راهکار مقابله با مهاجرین پیشنهاد می کنند. همین فضای سیاسی – تبلیغاتی، به فرصتی برای احزاب راست و افراطی اروپا تبدیل شده و سایر احزاب و گروه های سیاسی نیز برای آنکه بتوانند از این فضای ملتهب، در جهت منافع حزبی خود بهره گیری کنند، به این مسابقه دامن می زنند و هر یک معیارهای به مراتب جدی تری را جهت مواجهه با موج مهاجرین شرقی مطرح می سازند.
کاملاً مشخص است که آنچه در غرب درخصوص مقابله با پناهجویان صورت می گیرد، یک روند تصادفی و فاقد برنامه ریزی نیست بلکه این یک اقدام برنامه ریزی شده است که کاملاً هدایت و مدیریت می شود تا اهداف معینی را تامین کند و برای تحقق آن در دراز مدت، زمینه سازی نماید.
مقامات مجارستان نخستین کسانی بودند که نسبت به تفاوت دین و مذهب پناهجویان با دین غالب اروپا یعنی مسیحیت، حساسیت نشان دادند و ضمن هشدار در این مقوله خواستار مقابله با ورود مهاجرین مسلمانان به اروپا شدند.
به طور همزمان در جریان تبلیغات انتخاباتی آمریکا هم «دونالد ترامپ» یکی از نامزدهای انتخاباتی جمهوری خواهان ضمن حمله به هرگونه نرمش احتمالی در پذیرش مهاجرین، خواستار احداث یک دیوار مستحکم در دور آمریکا برای مهار موج مهاجرت ها شده است. هر چند احداث یک دیوار واقعی بسیار دور از ذهن به نظر می رسد ولی وی خواستار ایجاد موانع کارآمد برای مقابله با مهاجرین است که به بحث روز غرب تبدیل گردیده است.
آنچه این روزها شاهدیم، یک جنجال خبری پیرامون حوادث تروریستی است که یکی از آثار و تبعات جدی آن به حاشیه رانده شدن مهاجرینی است که در پشت مرزهای اروپا به فراموشی سپرده شده اند، پدیده ای که درحال تبدیل شدن به یک بحران جهانی با آثار و تبعات عظیم و تکان دهنده ای بود که مشخصاً چهره اروپا را تحت الشعاع قرار می داد ولی با یک شگرد سیاسی – تبلیغاتی، تحت الشعاع قرار گرفت و تعمداً به موضوعی دست چندم تبدیل گردیده است.
اکنون صدها هزار پناهجوی شرقی در پشت مرزهای اروپا بدون سرپناه در محاصره اند و از سرما و بلاتکلیفی و با بارش های فصلی تحت فشار قرار گرفته اند. دیگر از آن صحنه های به اصطلاح نمایشی در برابر دوربین ها خبری نیست و در عوض بدرفتاری های سازمان یافته در مقیاس وسیعی مهاجرین شرقی را در برگرفته به طوری که تحقیر، بی اعتنائی و بلاتکلیفی، فصل مشترک برنامه ها و اقداماتی است که علیه پناهجویان در جریان است.
بحران پناهجویان در همان مقاطع اولیه، اروپا را غافلگیر و منفعل ساخت و این بدان جهت بود که ترکیه، اردن و یونان، مانع مهاجرت انبوه پناهجویان به سوی اروپا نشدند ولی پس از تعهد مبالغی برای پرداخت به این کشورها، اکنون اتحادیه اروپا موضع روشنی را علیه پناهجویان اتخاذ کرده و زمزمه های تازه ای را مطرح کرده که حتی آنها را به تدریج به سرزمین مادری خود باز گرداند. اروپا این طرح خود را در پوشش تبلیغات گسترده پیرامون تروریسم، به مرحله اجرا گذاشته و سرگرم تلاش برای ایجاد فضای سیاسی – اجتماعی علیه مهاجرین شرقی است که آنها را بخشی از بحران تروریستی معرفی کند که هر لحظه ممکن است علیه امنیت اروپا وارد عمل شوند درحالی که بحران پناهجویان، معلول دخالت‌های ناروای غرب و به ویژه اروپا در ایجاد کانون بحران در خاورمیانه است و این پدیده نشان داد غرب در عین ایجاد بحران و دامن زدن به آن، حتی حاضر نیست بخشی از آثار و تبعات بحرانی که خود به وجود آورده، را تحمل کند و برای حل و فصل آن، چاره جوئی نماید.»
روزنامه شرق
مجلس نخبه گرا
یکی از یادداشت های امروز روزنامه شرق را نصرت الله تاجیک نوشته و در این یادداشت به بیان آسیب هایی از مجلس و راه حل آنها پرداخته و نوشته است: «با تثبیت و استقرار روزافزون نظام نوپای اسلامی، امروز در موقعیتی قرار داریم که باید از ساختارگرایی فاصله بگیریم و به کارکردگرایی برای مقابله با مشکلات کشور رو بیاوریم. کارکرد نزولی مجلس شورای اسلامی در فعالیت های نظارتی و تقنینی در دوره های کنونی و پیشین در کنار شرایط منطقه ای و بین‌المللی، اهمیت ویژه ای به دهمین دور انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفند ماه سال جاری بخشیده است. در این زمینه توجه به حجم مسائل حل نشده و روی هم تلنبار شده در کشور و دقت به دلایل و زمینه های اصلی آن، یعنی بهره برداری نکردن از علم مدیریت و مدیران شایسته، کاردان، میهن پرست، شجاع و تصمیم گیر از مهمترین وظایف عناصر و نیروهای مؤثر در امر انتخابات، از جمله دولت است. نگاهی به مشکلات کشور در سال‌های اخیر در ابعاد گوناگون سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی، حاکی از آن است که کشور با مسائلی در داخل و خارج از کشور رو به رو شده است که توجه و حل به موقع آنها بسیار ضروری است. برای اثبات این ادعا به موارد زیر توجه کنید:
1) فارغ از جهتگیری سیاسی، حزبی و جناحی و صرفا از دیدگاه عملیاتی، دو دولت مهرورز محافظه کار نهم و دهم، کشور را در ابعاد داخلی و خارجی به لبه پرتگاه برده است.
2) خوشبختانه مسئولان نظام با تیزهوشی، وضعیت فوق را در سال ٩٢ به خوبی درک کردند که با دعوت از تمامی اقشار، از مردم خواستند نظرات خود را از طریق صندوق های رأی بیان کنند.
3) نقش دو دوره گذشته مجالس شورای اسلامی (هشتم و نهم) در ابعاد نظارتی و قانون گذاری در هدایت دولت‌های نهم و دهم و رسیدن کشور به این نقطه، کتمان‌نشدنی است.
4) مسائل مدیریتی جدای از مشکلات ساختاری، نقش مهمی در تخریب امور عملیاتی و راهبردی و آسیب به برخی کارکردها داشته است.
5) در ایجاد این وضعیت نمی توان از کنارگذاشتن مدیران با تجربه کشور که در کوران انقلاب و جنگ تحمیلی آبداده شده بودند، با هر دلیل و انگیزه ای به راحتی گذر کرد.
6) از نقش نیروی انسانی با تجربه برای عبور از این شرایط بحرانی نمی توان غافل بود.
اگر با گزاره های بالا موافق باشید، در انتخابات پیش رو یا باید به رسم مألوف عمل کنیم و حداکثر مجلسی مانند مجالس پیشین که نه تنها قدرت هدایت دولت و کشور را نداشته بلکه دنباله رو دولت باشد، انتخاب کنیم یا اینکه سیستم نظارتی انتخابات و مردم این اراده را پیدا کنند که مجلسی نخبه گرا برای حل مشکلات کشور شکل بگیرد. مجلس ضعیف، منفعل و دنباله رو فقط چشم به مسئولان دولتی دارد که امتیازاتی برای خود یا حوزه انتخاباتی اش از آنها بگیرد.
اما مجلسی قوی می تواند دولت قوی، تأثیرگذار، غیر منفعل، فعال، کارآ و کارآفرین را هدایت کند که زمینه فعالیت سازمان های مردم نهاد و مخصوصا بخش خصوصی کشور را فراهم کند که آثار و فواید آن به تمامی کشور خواهد رسید. مجلس قوی از نظر نگارنده نه صرفا مجلسی متشکل از افراد سیاسی و جناح های کشور، بلکه مجلسی نخبه گرا و متشکل از مدیران سیاسی باتجربه و دارای روش و بینش توسعه ای است. در فقدان تحزب و عدم شکل گیری و فعالیت احزاب قوی که به تربیت نیروهای اجرائی و عملیاتی همت بگمارند، باید دولت هم در تقویت جامعه مدنی و هم در شکل گیری هیأت های اجرائی متشکل از مدیران باسابقه و همکاری مؤثر سازمان های مردم نهاد تخصصی با این هیأت ها تلاش کند. در این صورت لازم است دولت:
1-در تقویت و به‌کارگیری سازمان های مردم نهاد حرکت کند که باعث سلامت و شفافیت بیشتر انتخابات می شود. 2-با تقویت هیأت های اجرائی در حوزه های انتخاباتی از طریق مشارکت مدیران اجرائی سابق شرایطی را به وجود آورد که نخبگان با تجربه کشور به جای انفعال و دوری از نقش پذیری و برای تحقق دید توسعه ای به جای نزاع های قبیله ای وارد کارزار انتخاباتی شوند تا نتیجه این حضور، شکل گیری مجلسی نخبه‌گرا باشد.»
روزنامه اعتماد
دانشگاه آماده است شما چطور؟
این روزنامه در یادداشت مدیر مسئول خود به قلم الیاس حضرتی نوشته است: «دیروز یکی دیگر از آن ١٦ آذرهایی بود که تجربه نیکی از شور و حرارت سیاسی در کشور را به نمایش گذاشت. همان گونه که رییس جمهور نیز در سخنرانی خود در دانشگاه صنعتی شریف اشاره ای به تلخی داشت، چند سالی می شد که در گذار سال های ٨٩ تا ٩١، دیگر خبری از نشاط سیاسی و پویایی اجتماعی که مرز بقای دانشگاه است، دیده نمی شد. خوشبختانه با «حول حالنا» در خرداد ٩٢، به مرور شرایطی در اتمسفر کشور پدیده آمده که هوشیاری ها را دو چندان و در کنار آن بردباری ها را بیشتر ساخته و اکنون در چند ماه مانده به انتخابات، یک ١٦ آذر پرشور و حرارت دیگر را تجربه می کنیم. گردهمایی های دیروز در بسیاری از دانشگاه های کشور، به ویژه در دانشگاه های تهران، شهید بهشتی و شریف نوید این را می دهد که فصل رکود و سکون سیاسی در یکی از مهمترین نهادهای اثربخش بر سرنوشت کشور رو به تحلیل است و دانشجویان آماده ایفای نقش حیاتی خود می شوند. هرچند دیروز در کنار همه خبرهای خوب و شور و نشاط ها، خبرهایی از لغو برخی سخنرانی ها و کشمکش های چندی نیز در چند محفل دانشجویی می رسید اما باید پذیرفت که التهاب خود بخشی از حیات جنبش دانشجویی است که در کنار انگیزش و شور و هیجان آن مفهوم می یابد. نباید تلاش داشت که تمامی رویدادها و اتفاق ها در سپهر دانشگاه از اینکه چه کسی پشت تریبون می رود تا چه شعاری سر داده می شود را مدیریت و مهندسی کرد و اجازه دادن به بروز این هیجان ها بدون ایجاد هزینه و برخوردهای گاه غیرمنطقی، خود کمک شایانی به ایجاد یک فضای آرام غیرامنیتی می کند. دانشگاه را باید به همین سان پذیرفت، شعارهای آن را که گهگاه خارج از چارچوب رسمی است تحمل کرد و به استقبال سخنرانی های چهره های سیاسی با هر نام و نشان و گرایش سیاسی، حتا آنها که مجال ابراز نظر در تریبون های رسمی ندارند در دانشگاه ها رفت. با این رویکرد است که دانشگاه می تواند از غبار سکون و جمود رهایی یابد و دوباره بدل به همان پایگاه قدرتمندی شود که پرچمدار انقلاب در دل دوران شاه بود، بازوی برنای مقاومت و پیروزی در جنگ تحمیلی و پیش قراول تغییر و اصلاح در دهه ٧٠. بی تردید باید به پاگرفتن دوباره نهال دانشگاه پس از یک دوره سخت کمک کرد و با تنگ نظری ها و برخوردهای سلیقه ای و گاه غیرمسئولانه، راه را بر نسل جوانی نبست که با اندکی هراس اما به آرامی و صبورانه، می کوشد راه از بیراهه برگیرد و دانشگاه را بار دیگر مسئولانه در سپهر سیاست کشور پویا و اثربخش سازد. تاریخ ایران گواهی می دهد که هرگاه دانشگاه به حرکت برخاسته و هر زمان که منشا اثر بوده، ما جهشی جدی در راه اصلاح امور و پیشرفت و توسعه کشور داشته ایم و از دل این جنبش، رأی ها و انتخاب هایی روییده که ایران را از بزنگاه ها و گردنه های سخت با کمترین هزینه عبور داده است. حال که بار دیگر در آستانه کارزار دو انتخابات سرنوشت ساز کشور قرار داریم و از سوی دیگری به یمن تدبیر دولت از لحظه پرمخاطره هسته ای گذر کرده ایم و کشور آماده بهره مندی از سودمندی های توافق هسته ای است، بیش از هر زمان دیگری باید دست یاری به سوی دانشگاه بازگشاییم و دانشجویان را فرابخوانیم که هم امیدوارانه راه های گشایش و پیشرفت کشور را به تحصیل نشینند و هم مسئولانه در سرنوشت خود شریک شوند و آن را به تندباد چند رأی و گردونه حادثه نسپارند. دیروز دانشگاه پیامی به تمامی تصمیم سازان کشور داد؛ اینکه آماده ایفای نقش دوگانه خود برای ایرانی بهتر شده و می خواهد که شریک آینده این کشور باشد، اکنون نوبت کارگزاران تصمیم ساز در نهادهای مسئول و موثر و تاثیرگذاران امنیتی بر فضای دانشگاه است که به این پیام، پاسخ مثبت دهند و درها را بیش از پیش بگشایند که مسیر تعالی جز این نیست.»
چگونه یک رسانه نابود می شود
روزنامه اعتماد همچنین در یادداشت دیگری به قلم عباس عبدی نوشته است: «هفته گذشته فیلمی کوتاه از سوی یکی از دوستان و از طریق تلگرام ارسال شد که پوتین و برخی دیگر از رهبران منطقه در حال قدم زدن در باغی بودند که به نمایشگاهی از میوه و خشکبار شبیه بود و در ذیل فیلم نوشته شده بود که پذیرایی از پوتین به سبک ایرانی. از آنجا که دوست ارسال کننده نیز فرد دقیقی بود و چندان اعتمادی به خبرهای تلگرامی نداشت، بنابراین باید مطمئن شده باشد که چنین فیلمی با این زیرنویس درست است که آن را فرستاده باشد. در نوشته های رد و بدل شده میان ما دو نفر، قدری هم این پذیرایی را نقد کردیم و دوستمان آن را انعکاسی از فرهنگی نوکیسگی دانست و من نیز ساده انگاری ذهن پذیرایی کنندگان. راستش را بخواهید قدری هم از ساده بودن ذهن تشریفات ریاست جمهوری ایران و به شکلی نیز عقب افتاده بودن این کارها در ایران شرمنده شدم. ولی چند ساعت بعد از طریق دیگری متوجه شدم که کل قضیه دروغ است و اینکه این فیلم مربوط به استقبال از پوتین و سایر رهبران منطقه در تاجیکستان است. قضیه پذیرش عمومی این خبر آنقدر شور شد که دولت نیز به تکذیب آن اقدام کرد و توضیح داد که چنین اتفاقی در ایران رخ نداده است. اینجا بود که از کم توجهی خودم به جزئیات فیلم شرمنده شدم که چرا متوجه ماجرا نشدم. ولی مگر قرار است صحت هر خبری را شنونده و خواننده ارزیابی خبری کند و با دقت زیاد ابعاد آن را واکاوی کند که آیا خبر معتبر و درست است یا خیر؟ وقتی که کسی مثل بنده که حتی زمانی درس بررسی خبر داده ام و به خبرهای تلگرامی هم از اساس بی اعتماد هستم، به این سادگی فریب می خورم، از مردم عادی و جوانان زیادی که هر روز به این شبکه ها دسترسی دارند، چه انتظاری می توان داشت؟
خب! ممکن است برخی به این نتیجه برسند که پس باید در نخستین فرصت، چشم شبکه های بی اعتبار را از حدقه درآورد و تمام آنها را فیلتر کرد تا دچار این فریب ها نشویم. این همان خطای مهلکی است که ممکن است کسانی مرتکب شوند. چرا این ایده خطا و خطرناک است؟ زیرا شایعات و اخبار دروغ به این دلیل در ایران رواج یافته و باورپذیر می شوند که رسانه های رسمی و به طور مشخص صدا و سیما در جایگاه بایسته خود قرار ندارند. اگر به یک جامعه توسعه یافته نگاه کنیم، روشن می شود که انتشار خبر، مثل هر چیز دیگری تابع ضوابط حرفه ای و نیز وجود و تضمین آزادی های قانونی است. همان طور که هیچ دارویی را نمی توان بدون مجوز مراجع دارویی توزیع و مصرف کرد، هیچ خبری هم تا وقتی که از مجاری رسمی و شناخته شده منتشر نشود، مورد پذیرش کسی قرار نمی گیرد و اگر روزی خبری خارج از مجاری رسمی منتشر شد و آن خبر مهم باشد و در عین حال مجاری خبری مثل مطبوعات و رادیو و تلویزیون آن را منعکس نکرده باشند، آنها مورد سوال واقع می شوند و اعتبار خود را از دست خواهند داد. ولی مشکل مهمی که در ایران وجود دارد، بی اعتباری مجاری رسمی نشر خبر است. به طور قطع می توان گفت که هیچ مجرای رسمی خبری در ایران نداریم که حداقلی از استقلال را برای انتشار خبر و تحلیل داشته باشد. این رسانه ها یا فاقد استقلال سیاسی هستند یا تحت تاثیر فشارهای سیاسی قرار دارند.
این وضع در کوتاه مدت برای ساختار سیاسی نشاط آور و تخدیرکننده است. ولی واقعیت این است که هنگام مقاطع حساس و بحرانی متوجه می شوند که مهمترین ابزار رسانه ای آنان، فاقد کارآیی و اثرگذاری است. نه تنها اثرگذاری ندارد، بلکه اثرات آن منفی نیز هست و از بس که بی اعتبار شده، اخبار راست آن نیز شنیده و پذیرفته نمی شود. طبیعی است که در چنین شرایطی، رسانه های رقیب و غیررسمی اقدام به درج اخبار می کنند. اخباری که می تواند درست و نادرست باشد و نادرست هایش هم پذیرفته می شود؛ آنگاه برخی افراد می کوشند که خبررسانی این رسانه ها را به دست های پلید خارجی ربط دهند، در حالی که هیچ گاه به این فکر نمی کنند که خودشان و با دست های پاک خودشان، پیش از این رسانه های رسمی کشور را بی اعتبار کرده اند؛ پس چرا انتظار دارند که مردم در مواقع بحرانی اخبار رسانه های رسمی را بپذیرند و از اخبار رسانه های غیررسمی چشم پوشی کنند؟ جالب اینکه برخی دست اندرکاران همین رسانه ها و سایر اصحاب قدرت نیز برای کسب خبر به رسانه های غیررسمی مراجعه می کنند و به رسانه خودشان اعتمادی ندارند. در واقع آنها به جای آنکه متوجه طبیعی بودن محصولی شوند که خودشان آن را کاشته اند، نگاهشان معطوف به دست های پشت پرده و توطئه گر خارجی می شود که حتی اگر همچنین دستانی باشد به دلیل نابود شدن اعتبار رسانه های رسمی در داخل است که آنان می توانند تا این حد در جریان خبرسازی قدرتمند شوند.
حدود ٢٥ روز پیش در جریان یک خبرسازی از رسانه رسمی کشور مصاحبه ای را با خانواده آقای هاشمی که برای ملاقات فرزند و برادرشان به زندان اوین رفته بودند جلوی زندان ترتیب می دهند که همزمان بوده با انعکاس تظاهرات عده ای دیگر در اعتراض به حمله به اردوگاه لیبرتی عراق؛ که وجود چنین اعتراضی و انعکاس آن در رادیو نیز از عجایب روزگار است، ولی مساله مهم تلفیق و نشر همزمان گزارش این دو واقعه با یکدیگر و القای این مطلب در ذهن شنونده خبر است که آنان نیز برای همراهی با این تظاهرات به جلوی زندان اوین آمده اند. اگرچه این خبرسازی چندان انعکاسی در جامعه پیدا نکرد و فقط دفتر آقای هاشمی اعتراضی را انجام داد، ولی واقعا برای یک نفر که ناظر بیرونی است بسیار عجیب است که چگونه ممکن است یک رسانه رسمی تا این حد با اعتبار خود بازی کند و خبر و خبررسانی را بازیچه امیال گروهی و سیاسی قرار دهد آن هم به بدترین شکل ممکن و علیه شخصی با گذشته آقای هاشمی.
خیلی صریح و روشن باید گفت قدرت در جهان امروز در رسانه است و اقتصاد و تسلیحات نظامی و سایر مولفه های قدرت در مراحل بعدی هستند، تا وقتی که رسانه های رسمی در ایران به یک حداقلی از جایگاه واقعی رسانه ای نرسند، امیدی به اصلاح امور نمی توان داشت.»
روزنامه قانون
دانشگاه دیروز نفس کشید
سرمقاله سه شنبه این روزنامه را صادق زیبا کلام نوشته و در مورد مراسم های دیروز روز دانشجو آورده است: «چند نکته کلی در خصوص 16 آذر مطرح است؛ اولا فضای کلی ای که خوشبختانه امروز در دانشگاه های کشور به وجود آمده متفاوت از فضای رعب و وحشت و جو امنیتی ای که در فاصله سال های 88 تا 92 در دانشگاه ها به وجود آمده بود در گذشته شاهد بود‌‌‌یم که خیلی از مسئولان تشکلات دانشجویی چون در انتخابات سال 88 فعالیت کرده بودند احضار و یا از تحصیل محروم شدند و از آنها تعهد گرفته شد که فعالیت سیاسی نکنند و همچنین د‌‌‌رب تشکلات دانشجویی بسته شد، بهتر است. انجمن های دانشجویی که قد‌‌‌متی 50-60 ساله در این مملکت د‌‌‌اشتند برای اولین بار تعطیل شد. د‌‌‌رب انجمن اسلامی د‌‌‌انشکد‌‌‌ه حقوق و علوم سیاسی که حتی در زمان شاه هم بسته نشده بود بعد از 22 خرداد 88 بسته شد. حتی تابلوی آن را نیز کند‌‌‌ه بودند و فقط تشکل های دولتی اجازه فعالیت د‌‌‌اشتند اما الان خوشبختانه دیگر آن فضای رعب و وحشت در دانشگاه ها حاکم نیست و دانشجوها می توانند علیه دولت، فعالیت هسته ای و علیه فساد اقتصادی شعار دهند و دیگر نگران این نیستند اگر به فرض مثال علیه صادق زیباکلام شعاری دهند فرد‌‌‌ایش کمیته انضباطی احضارشان کند یا نامه های محرمانه برایشان بیاید و در بهترین حالت با تعهد از سر تقصیراتشان بگذرند و حتی نگرانی این را ندارند که اگر در مقطع فوق لیسانس یا د‌‌‌کترا قبول شوند صلاحیت آنها به خاطر فعالیت شان تایید نشود. اساتید، دیگر نگرانی بازنشستگی زود‌‌‌تر از موعود یا حذف کلاس های د‌‌‌رسشان نیستند. فضای دانشگاه یک فضای سالم شده و طبیعی است در چنین فضایی هم مخالف دولت آقای روحانی و هم مخالف اصلاحات فرصت صحبت و به طور کلی آن 5 درصد موافق اعتراض پیدا می کنند و در مقابل موافقان هم صحبت می کنند. وقتی بنده به لیست سخنرانان مراسم نگاه می کرد‌‌‌م نکته جالبی که وجود داشت این بود که بیش از نیمی از سخنرانان متعلق به جناح راست بودند و جالب این است که اینها چطور به خودشان اجازه می دهند در مورد جنبش دانشجویی و روز دانشجو در دانشگاه ها اظهارنظر کنند. کسانی امروز در دانشگاه ها صحبت کردند که بیشترین آمار د‌‌‌انشجوهای ستاره دار را خودشان تولید کرده و امروز راجع به جنبش دانشجویی صحبت کردند. این قضیه هیچ اشکالی ندارد اما لیست د‌‌‌انشجوهای ستاره دار در زمان مسئولیتشان یاد‌‌‌شان باشد و فراموششان نشود. در کل اما موافق و مخالف باید بتواند صحبت کند و حرفش را بزند.
اما نکته دوم که خیلی اساسی تر و مهمتر از نکته اول است قضیه ای است که شاید اصلاح طلبان هم از آن خیلی خوششان نیاید و آن این است که اگر روند د‌‌‌موکراسی خواهی و آزادی با همین روند کم و افتان و خیزان رو به جلو حرکت کند خیلی طول نخواهد کشید که همانند هند، ژاپن، نروژ، آلمان و خیلی دیگر از کشورهای توسعه یافته اساسا چیزی به اسم جنبش دانشجویی در دانشگاه های ایران وجود نخواهد داشت. حالا سوال این است که چرا آن کشورها جنبش دانشجویی ندارند؟ جوابش این است که زیرا در آن کشورها نهادهای اجتماعی کارکرد خودشان را دارند. در هند، پارلمان دولت را به صلابه می کشد، مطبوعات آزاد هستند و رادیو و تلویزیون دولتی نیست که فقط مجیز دولت را بگویند. ایضا در آمسترد‌‌‌ام، اسلو و غیره د‌‌‌لیلی ندارد دانشجو کار سیاسی انجام دهد زیرا این فعالیت ها در بیرون دانشگاه به خوبی انجام می شود. اگر با سرعت کم پیش برویم در جامعه ما هم بیش از آنکه دانشجویان د‌‌‌نبال زند‌‌‌ه باد و مرد‌‌‌ه باد باشند، نهادهای مردم نهاد‌‌‌ی( ngo) درست می کنند که به د‌‌‌نبال د‌‌‌غد‌‌‌غه های دیگری می روند و به شعر، موسیقی، اد‌‌‌بیات، هنر، محیط زیست و این طور د‌‌‌غد‌‌‌غه ها می پرد‌‌‌ازند. الان در دانشگاه لند‌‌‌ن بسیار از این دست برنامه ها وجود دارد اما نقد دولت آقای د‌‌‌یوید کامرون بر عهد‌‌‌ه تلویزیون و دولت است و به خوبی هم انجام می شود. معتقدم این اتفاق در ایران هم خواهد افتاد. توجه دانشجویان ما هم مثل خیلی از کشورهای دیگر به سمت مسائل دیگر کشید‌‌‌ه خواهد شد و اگر من اشتباه کنم و زبانم لال این د‌‌‌موکراسی اتفاق نیفتد دانشجویان همچنان به شدت فعالیت سیاسی خواهند کرد و برای آن ستاره دار و از تحصیل محروم خواهند شد. اما من فکر می کنم ما از این مرحله عبور کرده ایم و کم کم جامعه باید عادت کند که از جنبش دانشجویی با فعل ماضی یاد کند. به نظرم دولت خیلی نباید د‌‌‌رگیر این شود که در دانشگاه چه کار کنیم یا نکنیم. اشتباه فاحشی که اصولگرایان انجام می دهند این است که معتقد‌‌‌ند دانشگاه دارد تبدیل به کلوپ سیاسی می شود و احزاب و تشکل ها دانشگاه ها را (ملعبه) خود کرده اند. این توهین آشکار اصولگرایان به دانشگاه و دانشجویان است و این البته شاید به این علت است که بیشتر دانشجویان ما تمایلی به اصولگرایان ندارند و تنها 5 درصد دانشجویان کشور طرفد‌‌‌ار آنها بوده و اصولگرایان از این قضیه ناراحت هستند و ترجیح می دهند که در دانشگاه ها به طور کلی فضای سیاسی وجود نداشته باشد. بنابراین لازم نیست دولت آقای روحانی حرکت خاصی انجام دهد همین که اجازه ند‌‌‌هد دوباره کمیته انضباطی و فضای امنیتی بر دانشگاه حاکم شود به تدریج روند اجتماعی در دانشگاه طی خواهد شد و اصلا لازم نیست وزارت علوم یازدهم وارد عمل خاصی شود، دانشگاه و دانشجو خود‌‌‌ش بلد است که راه را چگونه بپیماید.»
روزنامه رسالت
اصولگرایان 60 تکه نمی شدند، روحانی انتخاب نمی شد
روزنامه رسالت در صفحه سیاسی خود گوشه ای از سخنرانی روز گذشته مهرداد بذرپاش را انتخاب کرده و آورده است: «نماینده مردم تهران در مجلس انتخاب حسن روحانی را کاملاً قانونی دانست و در عین حال درباره این انتخاب گفت: اگر اصولگرایان 60 تکه نمی شدند، این گونه نمی شد. به گزارش خبرنگار پارلمانی ایسنا مهرداد بذرپاش که به مناسبت مراسم 16 آذر در دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی صحبت می کرد در پاسخ به سؤال یکی از دانشجویان مبنی بر اینکه عادت کرده اید یک دشمن فرضی بسازید به اسم آمریکا و بگویید فلان فرد آمریکایی است، شما چند درصد آرا را به دست آورده اید که اکنون اینجا صحبت می کنید؟ کسانی حرف می زنند که 18 تیر اینجا آمدند و دانشجوها را سرکوب کردند، اظهار کرد: من که این مراسم را برگزار نکردم. شما هم خیلی اجباری نبود بیایید و صحبت های من را بشنوید. بنده کیسه ای برای خودم نداشته ام و پسر فلان آیت‌الله هم نیستم. هرچقدر هم که رأی آوردم اگر بحث رأی را مطرح می کنید از استاندارتان که در دولت منصوب شده بیشتر بوده است. از رئیس جمهوری که در مجلس ششم کاندیدا شده بود بیشتر رأی آوردم، در مورد 18 تیر هم اگر سندی دارید در پیشگاه خدا و مردم ارائه دهید. همچنین یکی از دانشجویان با انتقاد از جمهوری اسلامی در پاسخ به اظهارات بذرپاش، گفت: کسی روی شما مثل آذر منصوری چاقو نکشید، مثل موسوی لاری شما را نزد، تفکر شماست که به مملکت گند زده است. بذرپاش نیز اظهار کرد: به نظرم شما قدری به کلیت جمهوری اسلامی ایران بی انصافی می کنید. در موضوع رأی و نوع تفکر هم باید بگویم؛ چرا یک رئیس جمهور دفعه قبل 24 میلیون رأی آورد اما آن را متهم به تقلب کردید؟ انتخابات 92 را هم دولت و همان شورای نگهبان برگزار کردند، چرا این بار طراز ملت ایران به شمار می رود؟ من می گویم هم احمدی نژاد رئیس‌جمهور قانونی کشور بود هم روحانی هست. معتقدم همه انتخابات ها سالم است و کشور قانون دارد.»
روزنامه جام جم
پزشکانی که اشتباهی پزشک شده اند
این روزنامه در یادداشت امروز خود به قلم رئیس دادگاه بدوی سازمان نظام پزشکی کشور به انتقاد از حادثه هفته گذشته خمینی شهر پرداخته و به قلم ایرج خسرونیا نوشته است: «خبر اقدام غیراخلاقی یک پزشک و پرستار در بیمارستان دولتی خمینی شهر، جامعه پزشکی را متاثر کرده است. این که بخیه چانه کودکی خردسال را به دلیل ناتوانی والدینش در پرداخت هزینه درمان، از هم بشکافند و بیمار را در همان حالت رها کنند، قطعا یک اقدام غیراخلاقی است که با سوگندنامه پزشکی و اخلاق حرفه ای تطابق ندارد.
هم سازمان نظام پزشکی و هم جامعه پزشکی از بروز این اتفاق تلخ، ناراحتند و احساس شرمندگی می کنند، زیرا یک پزشک و پرستار بی اخلاق با آبروی جامعه خدوم پزشکی بازی کرده و اخلاق پزشکی را در یک بیمارستان دولتی زیر سوال برده است. البته لکه دار کردن خدمات صادقانه جامعه پزشکی از سوی این متخلفان، قطعا بی پاسخ نخواهد ماند و ما با خاطیان این واقعه بی سابقه برخورد می کنیم.
جامعه پزشکی باید مدافع مردم باشد و از بیماران حمایت کند، اما این که پزشکی وظیفه اخلاقی اش را فراموش کند و احساسات عمومی را جریحه دار کند، خطایی است که قابل چشم پوشی نیست.
نباید از خاطر برد که در هر شغلی، امکان فعل بی اخلاقی وجود دارد و جامعه پزشکی هم از این موضوع مستثنا نیست. در همه مشاغل نیز افرادی وجود دارند که اشتباهی آن شغل را انتخاب می کنند و به الزامات حرفه شان پایبند نیستند. در شغل پزشکی که با جان و آبروی مردم سر و کار دارد، وظیفه ای خطیر بر دوش پزشک قرار دارد و حتی خیلی نمی توان پزشکی را یک شغل به حساب آورد، زیرا ما فقط برای کسب درآمد کار نمی کنیم. توقع جامعه از پزشکان بسیار بالاست و از ایام قدیم نیز همواره پزشکان در زمره شهروندان مقبول و معتمد جامعه بوده اند. حال وقتی یک پزشک به این الزامات حرفه اش پایبند نباشد و خود را در برابر سلامت جسم و روح بیمار مسئول نداند، این موضوع به آن معناست که آن پزشک، حرفه اش را اشتباهی انتخاب کرده و به اشتباه پزشک شده است.
در ماجرای پزشک خمینی شهر نیز سازمان نظام پزشکی به شدت پیگیر ماجراست و با خاطیان این پرونده، برخورد خواهد کرد. در صورتی هم که جرم رخ داده در این پرونده غیراخلاقی به تائید نهایی برسد، بی گمان هم پزشک و هم کادر درمانی که در این تخلف دست داشته اند، از داشتن مطب محروم شده و تا مدت زمانی معین از کار پزشکی تعلیق خواهند شد.
روزنامه ایران
راه و رسم دانشگاه منتقد
سرمقاله امروز روزنامه ایران را احمد شیرزاد نوشته که با تیتر فوق گفته است: «گرامیداشت روز دانشجو در حالی برگزار شد که «دانشگاه»در دوره هشت ساله دولت گذشته سال های حاد و پرتنشی را پشت سر گذاشت. به ویژه چهار سال دوم، دوره ای بود که دانشگاه ها به شدت تحت فشار بودند و دانشجویان به واسطه فعالیت های دانشجویی خود عقوبت های سنگینی پرداخت کردند. قرار گرفتن دانشجویان در فهرست سیاه محرومان از تحصیل موضوعی بود که سبب شد دانشگاه ها و دانشجویان وارد دوران «یخبندان» شوند و دست به عصا راه رفتن را پیشه خود کنند. در چنین شرایطی بود که حسن روحانی با شعار امنیتی زدایی از دانشگاه ها رأی مردم را به خود اختصاص داد. خواست و وعده ای که روز گذشته نیز مورد تاکید او به عنوان رئیس جمهوری ایران قرار گرفت.
واقعیت آن است که اگر خواهان دانشگاه هایی شکوفا و پرتحرک هستیم و بخواهیم دانشجویان در مسائل سیاسی و اجتماعی مشارکت داشته باشند، راهی جز این نیست که همه نهادهای حکومتی تحمل خود را نسبت به رفتارهای دانشجویی بالا ببرند و به خطاهای احتمالی با دیده اغماض بنگرند. بگذریم از این که در موارد زیادی اصولا شاید خطایی اتفاق نیفتاد و تنها تنگ نظری گروه های خاصی باعث شد که دانشجویان تحت فشار قرار بگیرند.
البته استادان دانشگاه همواره دانشجویان را تشویق می کنند که سنجیده سخن بگویند و از صحبت های تند و بی محابا خودداری و در فعالیت های دانشجویی جانب احتیاط را رعایت کنند و نظم و انضباط و قانون دانشگاه را محترم بشمارند. اما به هر حال طبع جوانی اقتضائاتی دارد و اگر برخی نتوانند با سعه صدر و اغماض به فعالیت های دانشجویی بنگرند و دانشجویان را مطیع بخواهند ، نا به سامانی بروز خواهد کرد.
فضای امنیتی وقتی ایجاد می شود که حس کنیم به دلیل برخی رویدادها و اتفاقات، امنیت کشور به خطر می افتد. به شخصه واقعا موردی را سراغ ندارم – غیر از موارد نادر اول انقلاب – که مثلا یک سخن حتی ناروا یا یک حرکت سیاسی حتی ناپسند امنیت کشور را به خطر انداخته باشد. حداکثر اتفاقی که ممکن است بیفتد این است که دانشجویی حرفی را مطرح کند که از دید ما نباید بگوید. اینها مسأله امنیت نیست، بلکه مسأله تربیت است. یعنی باید به دانشجویان خود سخن گفتن را بیاموزیم و برای این که سخن گفتن را بیاموزند باید اجازه داشته باشند که سخن بگویند. دانشجویی که نتواند سخن بگوید، هرگز سخن گفتن ساختارمند را یاد نخواهد گرفت. بنابراین برخورد امنیتی اصولا برخوردی است که جایش در دانشگاه نیست. این برخورد را باید با گروه های تروریستی یا کسانی داشت که امنیت کشور یا شهرها را به هم می ریزند. پس، این تحلیل از اساس ناروا بوده و باید کسانی که در رأس برخی سازمان ها و تشکل ها هستند برای دانشگاه حق نقد و پرسشگری قائل شوند و به نظارت قانونمند و کلی بر محیط های دانشجویی بسنده کنند و بویژه از دخالت غیرقانونی در مدیریت های دانشگاهی پرهیز نمایند.
این ضرورت به ویژه در شرایطی که به انتخابات مهم سیاسی در کشور نزدیک می شویم و به طور معمول دانشگاه ها به عنوان یکی از نهادهای مرجع سیاسی فعال می شوند، اهمیت بیشتری می یابد. بنابر این باید از برخورد های سلیقه ای و فراقانونی با جلس
نظرات شما عزیزان: